Przyjedzie Kamila Lićwinko

Rozmowa z JANEM GOŁĘBIEWSKIM – przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Zawodów Lekkoatletycznych im. Henryka Jakimiaka.

Znów Pan stoi na czele Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Zawodów Lekkoatletycznych imienia Henryka Jakimiaka. Czyżby Jan Gołębiewski był osoba niezastąpioną?

–– Nie ma ludzi niezastąpionych. Wielu innych działaczy WLKS, który jest głównym inicjatorem rozgrywania Memoriału, mogłoby przewodniczyć gremium organizacyjnemu. Widocznie kierownictwo klubu doszło do wniosku, że skoro poprzednie zawody były udane, to nie należy eksperymentować i warto powierzyć zadanie ludziom sprawdzonym.

To słuszne podejście, ale nie można ciągle eksploatować tylko jednego człowieka.

 –– Sił może już mi trochę brakuje, ale werwę i ochotę do działania mam nie mniejszą niż przed laty. Bardzo ważne jest też przy tym, że Henryk Jakimiak był moim wspólnikiem i przyjacielem. Współorganizując te zawody, oddaję mu szacunek i przedłużam pamięć o Tym wspaniałym człowieku.

Wiele osób dużo zawdzięcza Henrykowi Jakimiakowi. Nie wszyscy jednak chcą pamiętać o pomocy, którą od niego otrzymali.

–– Większość pamięta, ale są niechlubne wyjątki. Nie chcę używać nazwisk, bo byłoby to mało eleganckie, a nawet prostackie. Środowisko ich dobrze zna. Wracając jeszcze do poprzedniego pytania, to nie tylko ja ciągnę ten „wózek organizacyjny”. Komitet składa się z wielu osób. Pozyskaliśmy wielu sponsorów. To im należą się podziękowania.

Na podziękowania będzie czas po zawodach. Proszę przypomnieć, kiedy i gdzie zostanie rozegrany Memoriał?

–– Zawody odbędą się 16 września na stadionie przy ul. Prusa 6 w Siedlcach. Spodziewamy się około 1000 zawodniczek i zawodników, w tym ekip z: Białorusi, Litwy, Rosji i Niemiec. Wśród gości honorowych będzie nasza znakomita lekkoatletka Kamila Lićwinko.

Zawody masowe są znakomitą okazją do wyłowienia młodych talentów i pozyskania ich do klubu?

–– Mam nadzieję, że nasi trenerzy nie przegapią takiej okazji i dostrzegą wśród młodzieży kandydatów na przyszłych mistrzów.

W przeszłości różnie z tym bywało.

–– Zgadzam się, że nie było idealnie, ale nie było też tak źle. Sekcja lekkoatletyczna WLKS rozwija się obiecująco. Mamy dobrych: biegaczy, skoczków, miotaczy, chodziarzy. Ciągle jednak trzeba poszukiwać następnych. Żeby odnosić sukcesy, nie można spoczywać na laurach.

Może tak się zdarzyć, że zorganizujecie zawody dla dzieci i młodzieży, a talenty przechwycą inne kluby.

–– Jako działacz WLKS chciałbym, żeby wszyscy trafiali do naszego klubu. Gdyby jednak ktoś miał zostać niezauważony, to lepiej niech uprawia sport w konkurencyjnym dla WLKS klubie, niż miałby nie trenować wcale. Najważniejsze jest dobro polskiego sportu, a rywalizacja klubowa powinna być tylko bodźcem do rozwoju.

Nie pomyśleliście, że atrakcją dla widzów, a pewnie i dla startującej młodzieży, byłby, na przykład, bieg na 1000 metrów znajomych i przyjaciół Henryka?

–– Pan raczy sobie żartować.

Biegać można w każdym wieku. Nie zawsze trzeba wygrywać... Można też chodzić z kijkami. Proponuję konkurencje bezpieczne, w których ryzyko odniesienia kontuzji jest bardzo małe.

–– Wyczuwam żartobliwy ton w pańskim głosie, ale przekażę te sugestie Stefanowi Długoszowi - dyrektorowi WLKS.

Dziękuję za rozmowę.