Nosówka u psa – czym jest i jak przed nią uchronić swojego pupila

Powszechnie uważa się, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Dlatego też troszczymy się o niego, traktując jak członka rodziny.

W związku z tym obawiamy się także chorób, które mogą mu się przytrafić. Nosówka u psa należy do grupy najbardziej niebezpiecznych, która może zagrażać nie tylko jego zdrowiu, ale także życiu. Ta podstępna choroba zakaźna potrafi bowiem w okamgnieniu spustoszyć organizm naszego czworonoga, nierzadko doprowadzając do śmierci. Dlatego tak ważne jest nie tylko wczesne wykrycie zakażenia i natychmiastowa interwencja weterynaryjna, ale także ograniczenie jej pojawienia się do minimum. Co jest przyczyną zachorowania i jak możemy ją leczyć? Jakie są jej wczesne objawy oraz jak możemy jej zapobiec? Na te pytania odpowiemy w dalszej części lektury.

1. Przyczyny
2. Objawy
3. Leczenie

Przyczyny

Nosówka u psa należy do grupy chorób zakaźnych. Do zachorowania naszego czworonoga dochodzi bowiem na skutek zakażenia wirusem nosówki psów. W języku angielskim jej nazwa oznacza „Canine distemper virus”. Wirus należy do rodziny Paramyxoviridae. Nasz przyjaciel może zarazić się od innego psa tzw. drogą kropelkową (np. poprzez wydzielinę z jamy ustnej, nosowej itd.). Pierwsze symptomy choroby mogą nastąpić już po pięciu dniach od zakażenia. Najbardziej narażone na zachorowanie są szczenięta w wieku od trzech do sześciu miesięcy od urodzenia. Wszystko dlatego, że ich odporność w tym okresie jest zdecydowanie bardziej obniżona. Dlatego też warto szczepić swojego pupila, dzięki czemu wyraźnie zmniejszymy ryzyko zachorowania.

Objawy

Nosówka u psa może przybierać różne formy, w związku z czym u każdego osobnika objawy mogą uwypuklić się w inny sposób. Wyróżnić możemy następujące postacie: nosówka płucna, skórna, oczna, jelitowa i nerwowa. Występuje również w formie zapalenia mózgu starych psów, a także tzw. choroby „twardej łapy”. W pierwszym przypadku u psa zauważamy wyciek ropy z nosa oraz duszności i kaszel. W skrajnych przypadkach dochodzi do zapalenia oskrzeli, a nawet płuc. Postać jelitowa objawia się gwałtownymi wymiotami oraz biegunką. U szczeniąt w okresie wymiany zębów może dojść nawet do uszkodzenia szkliwa. Na ich powierzchni zauważyć możemy wówczas osad o brązowordzawej barwie. W postaci skórnej dostrzec możemy zmiany skórne na brzuchu, uszach i udach. Początkowo następuje zaczerwienie, w późniejszej fazie dochodzi do pojawienia się pęcherzyków i krost. Powikłaniem tej odmiany może być nużyca oraz zapalenie zewnętrzne uszu. Nosówka oczna objawia się łzotokiem i światłowstrętem, a nawet owrzodzeniem i perforacją rogówki. Następstwem zmian może być suche lub mokre zapalenie tęczówki lub siatkówki. W przypadku nosówki nerwowej nasz pupil jest niezborny ruchowo. W wyniku porażenia kończyn zauważyć możemy u niego tzw. „chód paradny”. Dochodzi także do innych zaburzeń neurologicznych, w których mieszczą się drżenie mięśni, padaczka oraz nietrzymanie kału i moczu. Co ciekawe, po wyleczeniu u psa mogą na trwałe pozostać mimowolne ruchy kończyn oraz tiki nerwowe. Zapalenie mózgu oraz choroba „twardej łapy” są charakterystyczne dla starych psów. W pierwszym przypadku objawy są podobne do nosówki nerwowej – pies nie tylko traci motorykę, ale także wzrok i słuch. W drugim przypadku dochodzi do hiperkeratozy, która skutkuje suchością, szorstkością i spękaniem nosa oraz opuszek kończyn.

Leczenie

Ze względu na brak celowanych preparatów nosówka u psa jest niezwykle trudna w leczeniu. W związku z tym polega przede wszystkim na leczeniu objawowym. Istotne w tym wypadku jest także pobudzanie układu odpornościowego naszego pupila do działania. W przypadku postaci płucnej należy regularnie usuwać ropę z nosa i oczu. Pies musi unikać chłodnych warunków, gdyż ze względu na obniżoną odporność jest szczególnie narażony na zakażenie bakteryjne. W tym wypadku skuteczna bywa antybiotykoterapia, która jednak leczy przyczyny choroby. W postaci jelitowej przeprowadzana jest głodówka oraz wsparcie organizmu o dożylne podawanie witaminy B oraz glukozy. Ważne jednak, aby leczenie przebiegało pod ścisłą kontrolą weterynarza. Działanie na własną rękę może bowiem jeszcze pogorszyć stan czworonoga.

Nosówka u psa to choroba, która dowodzi stwierdzeniu, że „lepiej zapobiegać, niż leczyć”. Dlatego też warto ograniczyć zachorowanie naszego pupila do minimum. Możemy tego dokonać tylko za sprawą regularnych corocznych szczepień. Warto też zadbać o to, aby nasz pies unikał kontaktu z nieznajomymi czworonogami. Istotna również jest higiena zwierzęcia oraz przedmiotów, z którymi ma do czynienia. Przestrzegając powyższych zaleceń możesz uniknąć także wielu innych chorób, a co za tym idzie – cieszyć się z czworonożnego członka rodziny przez długie lata!