Chcą wywołać wilka z lasu... Na migi!

– Głusi w Polsce wstydzą się często swojej ułomności. Przecież to absurd. Wstyd powinno być tym, którzy nie potrafią porozumieć się z osobą niesłyszącą, kiedy ta potrzebuje pomocy. My sobie uświadomiliśmy, że należymy do tej grupy... Chcemy to zmienić – mówi uczennica II LO im. Św. Królowej Jadwigi z Oddziałami Dwujęzycznymi w Siedlcach, Anna Gochnio.

Ania wspólnie z: Aleksandrą Drabińską, Aleksandrą Kaniewską, Kamilą Maciejak oraz Konradem Maciejewskim uczestniczą w projekcie społecznym „SŁUCHaMY”, realizowanym w ramach ogólnopolskiej olimpiady „Zwolnieni z Teorii”.

– To platforma, która umożliwia młodym ludziom wyrażenie siebie. Dzięki niej uczymy się przede wszystkim dobrej organizacji. Wiemy już np., że czasem trzeba zastukać do kilku drzwi, żeby chociaż jedne zostały otwarte. To także szansa, żeby nagłośnić kwestie, które uważamy za istotne – tłumaczy Ola Drabińska.

Finaliści olimpiady otrzymają międzynarodowy certyfikat z zarządzania projektami, który może być przydatny w ścieżce edukacji i kariery. Najlepsze zespoły w Polsce rywalizują o „Wilki” – nagrody, które odbiorą z rąk przedstawicieli władz państwowych i prezesów największych firm.

– Oj, bardzo byśmy chcieli wywołać tego wilka z lasu. Spróbujemy to zrobić na migi! – zapowiada ze śmiechem Kamila.

Nie być ślepym na głuchych

Pomysł na udział w olimpiadzie narodził się, po wizycie w „Królówce” przedstawiciela platformy „Zwolnieni z Teorii”.

– Tak ciekawie opowiadał o tym, jak wiele można zyskać przystępując do projektu, że od razu wiedziałam, iż trzeba wykorzystać tę szansę. Namówiłam Anię, a ona pozostałych – opowiada Ola Drabińska.

Młodzież wpadła na pomysł, żeby zająć się problematyką życia społeczności niesłyszących w Polsce.

– Naszym głównym celem jest rozwijanie świadomości na ten temat i propagowanie nauki języka migowego. Niesłyszący we wszystkich sferach życia napotykają na przeszkody. Trudniej jest im zdobyć edukację, a później dobrą pracę. Mają ograniczony dostęp do kultury. Chcielibyśmy, żeby to wszystko się zmieniło – opowiada Konrad Maciejewski.

– Chodzi też o to, żeby dostrzegać potrzeby głuchych. Wiedzieć, jak się zachować w kontakcie z nimi, np. dotknąć ramienia, żeby zwrócić na siebie uwagę, napisać na kartce czy telefonie komunikat, który mamy do przekazania. Niesłyszący mogą normalnie funkcjonować, tylko trzeba im to umożliwić – dodaje Aleksandra Kaniewska.

Opiekunem grupy jest nauczycielka języka polskiego Monika Kamont.

– Jestem tutaj tylko dodatkiem – zastrzega. – Młodzież wszystko robi sama...

– Nieprawda! Pani Kamont jest zbyt skromna. Możemy na nią liczyć na każdym kroku. Umożliwiła nam współpracę z Uniwersytetem Przyrodniczo- Humanistycznym, gdzie uczy się wielu niesłyszących studentów, pomogła w kontakcie z mediami, wspiera nasze działania w mediach społecznościowych. Jej zasługi są nieocenione! – przyznaje Ania.

Brawa bez klaskania

Zwieńczeniem inicjatywy będzie przygotowanie gali, która odbędzie się w sobotę, 21 marca, w sali Podlasie siedleckiego MOK. Żeby zdobyć fundusze na organizację wydarzenia, młodzież prowadziła nawet kiermasz samodzielnie upieczonych ciast. Udało się także pozyskać grono sponsorów i partnerów akcji.

– Początkowo było trudno, bo gdzie byśmy nie poszli, odbijaliśmy się od ściany. Pojawiły się wątpliwości, czy nam się uda. Okazało się jednak, że w Siedlcach jest wiele firm i osób, które chcą pomagać. Trzeba było być cierpliwym i konsekwentnym, a to dla nas ważna życiowa lekcja – mówi Aleksandra Kaniewska.

Każdy będzie mógł wziąć udział w gali. Impreza zapowiada się ciekawie. Zaplanowano, m.in. minikurs PJM (polskiego języka migowego), występ muzyczny z miganymi tekstami piosenek, wykłady specjalistów w zakresie kultury głuchych. Gościem specjalnym będzie znana youtuberka – Billie Sparow (Weronika Szymańska), której kanał ma blisko 320 tys. subskrypcji. Nie zabraknie też słodkiego poczęstunku i konkursów z nagrodami.

– Wszystkich serdecznie zapraszamy! Nasze spotkanie da możliwość poznania świata ludzi, którzy żyją wokół nas, ale borykają się z ograniczeniami. Wielu można byłoby uniknąć, potrzeba tylko większej świadomości i zrozumienia. Zaczniemy od tego, że podczas spotkania nie będziemy bić braw w tradycyjny sposób, tylko wykonując odpowiedni gest na migi. To mała rzecz, która jednak jest wyrazem szacunku dla niesłyszących – mówi Ola Drabińska.

– Być może akcja będzie też miała swoje konsekwencje dla naszej szkoły. Rozważany jest pomysł wprowadzenia od przyszłego roku zajęć dodatkowych dla przynajmniej jednej z klas z podstaw języka migowego – dodaje Monika Kamont.

– Ale fajnie! To byłaby taka nasza spuścizna! – cieszy się Kamila.