Od wczoraj (4 września) w Muzeum Regionalnym w Siedlcach można po raz pierwszy oglądać imponujących rozmiarów (ponad 4 m wysokości i 3 m szerokości) projekt witrażu Małgorzaty Łady Maciągowej "Zaślubiny Polski z morzem".
"Zaślubiny Polski z morzem" w Muzeum Regionalnym w Siedlcach, fot. Ana
Od wczoraj (4 września) w Muzeum Regionalnym w Siedlcach można po raz pierwszy oglądać imponujących rozmiarów (ponad 4 m wysokości i 3 m szerokości) projekt witrażu Małgorzaty Łady Maciągowej "Zaślubiny Polski z morzem".
Karton witraża "Zaślubiny Polski z morzem" Małgorzaty Łady-Maciągowej został namalowany temperą na papierze i płótnie. Dotychczas był eksponowany na wystawie Towarzystwa Sztuk Pięknych w Krakowie w 1936 r. Za ten właśnie projekt warszawska Zachęta przyznała w 1934 r. siedlczance nagrodę im. Leokadii Łempickiej. Nie wiadomo jeszcze, jakie okno miał zdobić ten witraż.
W sali na I piętrze Muzeum Regionalnego w Siedlcach oprócz wspomnianego kartonu wyeksponowano też, w muzealnej gablocie, 2 szkice M. Łady-Maciągowej do tej kompozycji witrażowej. Pokazano też dwie fotografie, zrobione malarce podczas pracy nad kartonem tego witraża w jej krakowskim mieszkaniu w kamienicy przy ul. Basztowej.
Przypomnijmy, że symboliczne zaślubiny Polski z morzem (wybrzeże polskie liczyło wówczas zaledwie ok. 140 km) odbyły się 10 lutego 1920 roku w Pucku. Generał Józef Haller wjechał konno w wody Zatoki Puckiej i wrzucił do Bałtyku jeden z dwóch platynowych pierścieni. Drugi pierścień włożono generałowi na palec.
Polska odzyskała niepodległość 11 listopada 1918 roku, ale negocjowanie międzynarodowych umów i formowanie granic trwało jeszcze kilka lat. Dostęp do morza II Rzeczpospolita uzyskała dopiero na początku 1920 roku, kiedy weszły w życie ustalenia traktatu wersalskiego. (Ana)