Dostaną "Benedyktowicza"

Monika Mikołajczuk, Bożena Wojciuk i Andrzej Zdrojewski zostali tegorocznymi laureatami Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza.

Tradycją jest, że nazwiska laureatów nagrody, która w tym roku została przyznana po raz 32., poznajemy 1 grudnia w Muzeum Regionalnym w Siedlcach.

Jak nas poinformował dyrektor Muzeum Regionalnego w Siedlcach, Sławomir Kordaczuk, w tym roku, ze względu na pandemię, uroczystość ta odbędzie się w innym terminie, dogodnym dla wszystkich laureatów.

O tym, kto tym razem dostanie „Benedyktowicza”, Kapituły Nagrody zdecydowała już 14 października.

Małgorzata Biały, Zofia Czapska, Sławomir Kordaczuk, Sławomir Musiej, Grzegorz Skwarek i Grzegorz Welik postanowili, że  będą to:  

Monika Mikołajczuk - dziennikarka, reportażystka, obecnie redaktor prowadząca i reportażystka ogólnopolskiego kwartalnika Kraina Bugu” oraz kwartalnika medycznego „Zdrowie w Centrum” - za bogatą działalność publicystyczną oraz popularyzację dziedzictwa kulturowego regionu.

Bożena Wojciuk - pedagog, od roku 1998 kierownik i choreograf Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej "Chodowiacy" im. Alicji Siwkiewicz - za działalność artystyczną, popularyzację i promocję polskiej kultury ludowej oraz pracę z młodzieżą.

Andrzej Zdrojewski - społecznik, regionalista, rzeźbiarz, pasjonat motoryzacji (zwłaszcza zabytkowych motocykli) i historyk z zamiłowania - za działalność patriotyczno-społeczno-humanitarną na rzecz Łukowa i regionu.

Idea  utworzenia nagrody zrodziła się w połowie lat 80. ubiegłego wieku, a swój realny kształt przybrała wiosną 1987 r. Zdecydowano wówczas, że  będą mogły ją otrzymywać również te osoby „które na Podlasiu nie zamieszkują, ale mimo oddalenia – więzów z ziemią ojców nie zerwali, jej dobru i sławie służą, jej dorobek promują w kraju i poza jego granicami. Warunek był podstawowy - kandydaci muszą pochodzić z Podlasia, do więzi z Podlasiem nawiązywać bądź też jako Podlasiacy, którzy się tu nie urodzili, ale tu „zapuścili swoje korzenie” i w sposób szczególny zasłużyli się regionowi.”

Do chwili obecnej Kapituła przyznała 100 nagród. „Benedyktowiczami” wyróżniono: osoby fizyczne, instytucje i organizacje.

*   *   *

Monika Mikołajczuk podstawy warsztatu reporterskiego i wydawniczego kształtowała, studiując polonistykę oraz dziennikarstwo i edytorstwo na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończyła z wyróżnieniem. Następnie rozwijała swoje dziennikarskie umiejętności jako reporter i redaktor lokalnych gazet oraz regionalnych wydań tytułów ogólnokrajowych (w „Echu Podlasia”, „Nowinach Podlaskich”, „Nowym Echu Podlasia”, a także „Życiu Siedleckim” – filii „Życia Warszawy”, „Naszym Mieście” – filii „Polski. The Times”) i publikując artykuły, dotyczące życia kulturalnego i społecznego regionu w czasopismach ogólnopolskich, m.in. w kierowanym przez Wiesława Myśliwskiego dwutygodniku literackim „Sycyna”. Przez kilka lat współtworzyła miesięcznik kulturalny „Scena 24”, periodyk Sceny Teatralnej Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach.  Obecnie jako redaktor prowadząca i reportażystka współtworzy ogólnopolski kwartalnik Kraina Bugu” oraz kwartalnik medyczny „Zdrowie w Centrum”.

Jest autorką relacji ze spotkań z właścicielkami pałacu w Korczewie, hrabinami Renatą i Beatą Ostrowskimi oraz zrealizowanego wraz z Towarzystwem Przyjaciół Korczewa wydawniczego projektu tomu pt. „Nasz dom” (2000), który zawiera wspomnienia przedwojennych i powojennych mieszkańców Korczewa. Dzięki stypendiom Prezydenta Miasta Siedlce zrealizowała też  autorskie cykle reportaży społecznych i literacko-historycznych.

- Ma dar wynajdowania ciekawych tematów, przyciąga niezwykłych ludzi, ocala historie, w których jak w kropli wody odbija się ocean uniwersalnych ludzkich pragnień i rozczarowań, radości i cierpień. Nie jest przy tym zaborcza, jako redaktor prowadząca chętnie dzieli się pomysłami z innymi, dając szansę młodszym adeptom sztuki dziennikarskiej, doceniając w każdym jego talent i zaangażowanie, ciesząc się ich sukcesami. Z Jej prac korzystają także specjaliści historii sztuki i muzealnictwa, dowodząc wysokiej wartości dokumentacyjnej i popularyzatorskiej tych tekstów - napisała w laudacji Małgorzata Biały.

Bożena Wojciuk jest pedagogiem, choreografem, instruktorem tańca, absolwentką Wydziału Humanistycznego Akademii Podlaskiej w Siedlcach

Ukończyła szereg kursów doskonalących, dotyczących folkloru tanecznego i wokalnego poszczególnych regionów Polski i polskich tańców narodowych.
W 1983 r. rozpoczęła pracę zawodową w Centrum Kultury i Sztuki Województwa Siedleckiego w dziale Siedlecka Agencja Artystyczna, a od 1989 r. na stanowisku wojewódzkiego instruktora tańca. W latach 1991-96 była zatrudniona w Miejskim Ośrodku Kultury w Siedlcach na stanowisku instruktora tańca. Od 1998 r. jest kierownikiem i choreografem Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej "Chodowiacy" im. Alicji Siwkiewicz w Centrum Kultury i Sztuki, a od roku 2015 w Miejskim Ośrodku Kultury.

W 2005 roku zainicjowała cykl pt. ,,Spotkania z folklorem", który prowadzi do dzisiaj. Od trzech lat przygotowuje i prowadzi ,,Regionalny konkurs poloneza studniówkowego", w którym biorą udział klasy maturalne. Oprawę artystyczną tego konkursu zapewniają ,,Chodowiacy".

Bożena Wojciuk prowadzi również Dziecięcy Zespół Taneczny ,,Tuzin", stanowiący narybek dla Zespołu Pieśni
i Tańca Ziemi Siedleckiej ,.Chodowiacy". Grupa ta jest laureatem wielu nagród w konkursach dla zespołów pieśni i tańca.
Opracowuje stroje ludowe dla grup folklorystycznych i niejednokrotnie własnoręcznie wykonuje prace krawieckie, hafciarskie oraz malarskie.

Za swoją dotychczasową pracę została wyróżniona przez Prezydenta Miasta Siedlce nagrodami "Wawrzyn Siedlecki" i "Aleksandria", a Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał jej odznakę honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej".
Największym jej sukcesem, jak sama mówi, jest nieprzerwana od 48 lat działalność Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Siedleckiej "Chodowiacy".

O przyznanie Bożenie Wojciuk Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza za całokształt dotychczasowej działalności wnioskował artysta fotograf Andrzej Ruciński pracujący jako instruktor fotografii w Miejskim Ośrodku Kultury w Siedlcach. 

Andrzej Zdrojewski - łukowianin, pomysłodawca i twórca tzw. Mówiących kamieni w Parku Miejskim w Łukowie, poświęconych wybitnym mieszkańcom tego miasta i Ziemi Łukowskiej, które przypominają lokalną historię oraz ludzi, którzy ją tworzyli. Zaangażowany w kwestowanie na cmentarzu parafialnym w Łukowie na rzecz renowacji opuszczonych nagrobków oraz w organizację wielu imprez, m.in.  miejskich obchodów rocznic wybuchów powstań styczniowego i warszawskiego oraz wystaw plenerowych, poświęconych dawnemu Łukowowi i jego mieszkańcom.  Swoim dorobkiem przyczynił się do rozwoju kulturalnego i intelektualnego Łukowa i Ziemi Łukowskiej.

Założyciel Towarzystwa Fruwającej Muchy (1973 r.), organizującego uroczystości patriotyczne oraz Klubu Motocyklowego Weterani Szos (2018 r.). Organizator zlotów zabytkowych motocykli na Ziemi Łukowskiej i jeden ze współorganizatorów międzynarodowych zlotów motocykli: Harley Davidson, Indian i Sokół. 

Pomysłodawca i wykonawca herbów miast i gmin powiatu łukowskiego, znajdujących się w sali konferencyjnej Starostwa Powiatowego w Łukowie. Twórca szopki bożonarodzeniowej na Osiedlu Sienkiewicza w Łukowie oraz miejskiej wigilii dla łukowian.  

Współtworzył wystawę "Tu mieszkaliśmy - historia łukowskich żydów" w Muzeum Regionalnym. Jest pomysłodawcą i wykonawcą znaków informacyjnych, prowadzących na cmentarz żydowski w podłukowskim Malcanowie, organizatorem comiesięcznego "Pchlego targu - giełdy starych rzeczy" oraz imprezy, promującej regionalne potrawy, "uczynione według przepisów Henryka Sienkiewicza".  

Od lat współpracuje z łukowskimi instytucjami kulturalnymi oraz placówkami oświatowymi, takimi jak: Łukowski Ośrodek Kultury, Muzeum Regionalne w Łukowie, miejskie przedszkola i szkoły, Warsztaty Terapii Zajęciowej. Aktywnie współpracuje z łukowskim klubem "Od juniora do seniora", działającym przy Spółdzielni Mieszkaniowej w Łukowie. 

Andrzeja Zdrojewskiego zgłosiło do Nagrody im. Ludomira Benedyktowicza Muzeum Regionalne w Łukowie.

Noty biograficzne laureatów opracowałam na podstawie laudacji. (Ana)