Smak truskawek, czas zwycięstw - Przeczytaj najnowszy felieton Dariusza Kuziaka!

Prezentujemy najnowszy felieton redaktora naczelnego „Tygodnika Siedleckiego”, Dariusza Kuziaka!

Smak truskawek, czas zwycięstw

No i rozpękła się bania z meczami. Jak nie Iga Świątek w deblu, to Iga Świątek w singlu. Jak nie siatkarki, to siatkarze. Nie wiadomo, w co kibicowskie gały wsadzić. I tak dzień w dzień. A to dopiero początek. Piłkarskie Mistrzostwa Europy ruszają, a w lipcu igrzyska w Tokio. Gdzie pamiętna biało-czerwona z Euro 2012? Gdzie mój szalik z narodowym orłem?

Początki, trzeba przyznać, miałem dobre. Gdyby nie ulewa we Frankfurcie, bylibyśmy mistrzami świata. Mecze z czerwca 1974 roku to moje pierwsze wtajemniczenie w słodkawogorzką egzystencję kibica. Kto strzelił nam tamtą lurowatą bramkę we frankfurckim meczu na wodzie, meczu zwanym z niemiecką finezją Wasserschlacht von Frankfurt? Ano sprawdźmy. Internety mówią, że był to Gerhard „Gerd” Müller. A komu Robert Lewandowski właśnie odebrał tytuł króla strzelców Bundesligi? Niejakiemu Gerdowi Müllerowi. Czy to ten sam? Ten sam. Czyli jest sprawiedliwość na świecie; mówiąc ściśle, ułamek sprawiedliwości. Cała sprawiedliwość będzie wtedy, gdy stać nas będzie na to, że dla mistrza Polski kupimy najlepszego Niemca do ataku, drugiego Niemca (dla wicemistrza) na bramkę. Sprawiedliwie to będzie, jak rozsiądziemy się przed telewizorami i będziemy, popijając piwko z polskiego browaru, patrzeć, jak się przed nami uwijają po zielonym. Ale żeby tak było, najpierw musimy mieć bogate polskie firmy (sponsorzy!), bogate polskie kluby oraz elity, którym do szczęścia nie wystarcza, że jest lotnisko w Berlinie. Bo Niemcom wyraźnie nie wystarcza, że królem strzelców wszech czasów Bundesligi został Polak. Ładnie prosili, żeby się ze strzelaniem wstrzymał i Niemca nie wyprzedzał. To nie po europejsku.

Skoro już jesteśmy przy królu Lewandowskim... Kto jest strzelcem wszech czasów w polskich rozgrywkach? Internety mówią, że Henryk Reyman z Wisły Kraków (37 bramek w 1927 roku). Wiceliderem jest Ernest Wilimowski z Ruchu, król strzelców z 1934, 1936 i z niedokończonych rozgrywek 1939 roku. Jako reprezentant Polski strzelił 4 bramki Brazylii (przegraliśmy 6:5). W czasie wojny grał dla... reprezentacji Niemiec. Czasami dziwnie tasują się nasze sąsiedzkie karty.

Lubię te burzowe czerwce. Smak truskawek i emocje przed telewizorem. Dzięki nim – jak Pan Cogito – bezbłędnie odgaduję daty swego życia. 3:0 z Belgią w 1982. 0:3 z Anglią w 1986. 1:1 z Rosją w 2012. 1:0 z Ukrainą w 2016. I zawsze były jakie zaległe zadania do rozwiązania, jakieś niedoczytane książki przed egzaminem, felietony nienapisane na czas...

Dla pamięci – 0:1 z RFN w 1974 to było już w lipcu. „Gdyby nie słupek, gdyby nie poprzeczka, gdyby się nie przewrócił, byłaby rzecz wielka” – śpiewa Kazik. Trafia w sedno. Niepewność to kibica żywot powszedni, rzadkie chwile tryumfów oraz przeważające odczucie rozczarowania. Zwycięstwa wspomina się i rozpamiętuje, przegrane wyrzuca się z głowy następnego dnia. Dzięki temu można żyć dalej.

Ku pokrzepieniu serc mamy naszych siatkarzy. W ubiegłym tygodniu ładnie ograli Rosjan. Za parę dni to samo zrobią z Niemcami.

Dariusz Kuziak