Patryk ma 16 lat i od roku jest przykuty do wózka. Ciało sparaliżowanego chłopca energia wprost rozpiera. Bardziej od własnych ograniczeń, boli go zależność od innych i subiektywne poczucie, że dla przyjaciół i rodziny jest kulą u nogi. Kosowscy samorządowcy postanowili mu pomóc i zbudować mu...drogę! Pokazują, że nie przeszkodzi im w tym nawet pusty budżet, a pieniądze – jak będzie trzeba – wytrzasną spod ziemi.
Na wózku dojadę daleko
Sokołów Podlaski
2011-09-28 14:28:08
liczba odsłon: 9847
Patrykowi na codzień pomagają koledzy: Łukasz Wojtczak (z lewej) i Mateusz Pietrak (z prawej)
Aktywny od zawsze
Mama Partyka – Grażyna Cichowska o życiu syna przed wypadkiem opowiada z zapartym tchem: – Był aktywnym chłopcem, trenował lekkoatletykę. Z zawodów wracał z medalami. Nawet tego dnia, kiedy doszło do tragedii, pożyczył kulę. Miał przez cały weekend, przed zawodami, ćwiczyć pchnięcie kulą – opowiada matka.
To stało się w ubiegłym roku. Tego tragicznego piątku rodzina Cichowskich długo nie zapomni. Był kwietniowy wieczór, Patryk trenował. Potem przyjechał po niego kolega. Chłopak postawił sobie zrobić małą przerwę w treningu. Jako pasażer wsiadł na motor kolegi. Patryk nie miał swojego motoru, jego matka od dawna nie zgadzała się na zakup motocykla. Jak teraz wspomina, od początku czuła dziwny intuicyjny lęk przed tym pojazdem. Tak bardzo się bała, że na zakup motoru nie pozwoliła nawet swojemu najstarszemu, pełnoletniemu już synowi. Jak pokazały wydarzenia tego wieczoru, jej lęk nie był bezzasadny.
Chłopcy nie odjechali daleko. Do wypadku doszło blisko domu Patryka, na żwirówce, łączącej dom z drogą powiatową. Chłopcy nie wyrobili się na zakręcie, wyrzuciło ich na pole. Kolega z wypadku wyszedł cało, ale Patryk odniósł liczne obrażenia. Motor spadł na jego plecy i uszkodził rdzeń kręgowy. Chłopiec trafił na leczenie do Konstancina. Lekarze nie mieli dobrych wieści.
Patryk długo dochodził do siebie, miał nawet krwiaki w mózgu. Często nie kontaktował, nie poznawał najbliższych. Po upływie dwóch miesięcy można już było się z nim komunikować. W szpitalu spędził długie miesiące.
Od wypadku jest sparaliżowany. Nie czuje nóg ani sporej części tułowia, ale ma władzę w rękach. Jeszcze w szpitalu tęsknił za swoim rodzinnym Kosowem.
– Kiedy po długim leczeniu po raz pierwszy przywiozłem syna do Kosowa, nie chciał od razu do domu. Kazał się obwieźć po mieście, potem zawieźć do kolegi, a na końcu do swojej wychowawczyni z gimnazjum – opowiada ojciec Patryka, Zdzisław Cichowski.
najstarsze
najnowsze
popularne