Zaczynamy ROZBIEG

Dwuosobowe zaproszenia na wszystkie pokazy otrzymają Państwo: Milena, Katty, Andrzej, Hanna i Adrianna. Gratulujemy!

 

Festiwal potrwa do poniedziałku, 24 września włącznie. 

Wśród gości, którzy na nim wystąpią, są najważniejsze i największe zespoły teatrów tańca z: Lublina, Kielc i Poznania (ten ostatni wystąpi w Siedlcach w ramach dodatkowego wydarzenia 29 września) oraz niezależne produkcje młodych choreografów z Warszawy i Londynu. 

Festiwal został objęty honorowym patronatem Prezydenta Miasta Siedlce oraz Marszałka Województwa Mazowieckiego.

Weź z nami ROZBIEG i daj się wciągnąć w taniec! 

Pokazy w ramach festiwalu:

21 września
godz. 18.00 — Lubelski Teatr Tańca „Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy"
godz. 19.30 – „The Room” Teatr Tańca Caro

22 września
godz. 16.00 — Aleksandra Borys „Momentum* gdzie materia spotyka antymaterię”
godz. 18.00 — „We Are” Teatr Tańca Caro

23 września
godz. 18.00 — Kielecki Teatr Tańca „Stymulacja Ciała” | „Poza horyzont”

24 września
godz. 18.00 — Renata Piotrowska-Auffret: „Śmierć. Ćwiczenia i wariacje", Paweł Sakowicz: „Total”

Dodatkowy pokaz:

29 września
godz. 19.00 — Polski Teatr Tańca | Kaya Kołodziejczyk, „Gorycz”

Lubelski Teatr Tańca „Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy"

Istnieją historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy i takie, których lepiej byłoby też nigdy nie opowiedzieć. Historie, które sprawiają, że w oczach odbiorców stajemy się wielcy, bądź dramatycznie kurczymy się.
Są chwile, kiedy czujemy potrzebę, aby coś powiedzieć, wyznać, ale opowieść pozostaje uwięziona w gardle oraz pomiędzy słowem zdolnym otworzyć wielkie drzwi a ciszą – oddziela je jedynie niewielka przestrzeń: jak mały kamień na krawędzi urwiska, który z powiewem wiatru lub pod ciężarem motyla, mógłby spaść w przepaść.
Cztery charaktery, cztery osoby „opowiadają” swoje historie: słowami, obrazami, ciałem i ruchem, w ciszy, nie zastanawiając się nad konsekwencjami. Cztery różne osobowości, zbyt blisko siebie, zarówno w przestrzeni fizycznej jak i czasowej, przesiąknięte sobą nawzajem, walczą o uwagę i intymność. Rozdrażnieni, jak na niedzielnym obiedzie rodzinnym, chcą znaleźć historię, której jeszcze nigdy nie opowiedzieli.

Choreografia i reżyseria: Simone Sandroni
Taniec: Beata Mysiak, Anna Żak, Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń

Lubelski Teatr Tańca - prowadzi działalność artystyczną, organizacyjną i edukacyjną w Centrum Kultury w Lublinie od 2001 roku, stale łącząc te formy aktywności. Powstał z inicjatywy Hanny Strzemieckiej, wieloletniego choreografa i dyrektora artystycznego zespołu oraz Anny Żak, Ryszarda Kalinowskiego i Wojciecha Kapronia, liderów Grupy Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej, jednego z wiodących zespołów tańca współczesnego w Polsce lat 90. Lubelski Teatr Tańca organizuje Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca, corocznie od 1997 roku. Spektakle Lubelskiego Teatru Tańca były prezentowane na wielu festiwalach w Polsce i za granicą.

Teatr Tańca Caro, „We Are”

Spektakl „We Are" składa się z trzech części. Jego celem jest poruszenie tematów ponadczasowych, z którymi utożsamić się może każdy z nas.

Pierwsza część „Modern Freedom” tańczona jest przez wchodzące w dorosły świat tancerki, które mają jeszcze nienaruszoną wrażliwość i nie są świadome przeszkód, jakie czekają je w przyszłości. Choreografia dotyczy wolności na różnych płaszczyznach - wolność myśli, słowa, czynu. Prezentacja nie odpowiada jednak na nurtujące młodych ludzi pytania związane z wolnością, lecz przedstawia problem w wielu różnych aspektach.

„Differences” to tytuł drugiej części spektaklu dotyczącej różnic międzyludzkich. Temat poruszony w choreografii zwraca uwagę, że fakt bycia człowiekiem przy
miewa wszelkie odmienności. Treść ukazana jest w męskiej prezentacji solowej.

Finałowa część spektaklu nosi tytuł „A Single Girl, World of Imagination”. Opowiada ona o dwóch równoległych światach - świecie materialnym i świecie wyobraźni, który człowiek nosi w sobie jako jego prywatną wyspę, na którą może podróżować w każdej chwili. Część ta wykonywana jest przez cztery tancerki i trzech tancerzy. Przekaz zawarty w choreografiach dotyczy nas jako społeczeństwa, jak również każdego z osobna, stąd tytuł „We Are”.

Reżyseria i choreografia: Jakub Mędrzycki

Obsada: tancerze Teatru Tańca Caro

Aleksandra Borys „Momentum* gdzie materia spotyka antymaterię” (spektakl plenerowy)

W rzeczywistości multikryzysu — ekologicznego, ekonomicznego, społecznościowego i
politycznego — szukając celowości sztuki tańca w dzisiejszym świecie, praca oferuje spotkanie
skupione na choreografii zgłębiającej autentyczność, cielesność/ fizyczność, akceptację, potrzebę
dbałości oraz otwartości fizycznej.
Solo eksperymentuje z ideą ciała ludzkiego jako przedłużenia otaczającego go środowiska.
Ten eksperyment choreograficzny bazuje na idei ruchu jako materializacji spotkania materii z antymaterią, widza z performerem.

Idea i wykonanie: Aleksandra Borys
 

Teatr Tańca Caro, „The Room”

Czym jest dom? Korytarzem, kuchnią, a może naszym własnym pokojem, z którym się utożsamiamy? Może wcale nie chodzi o ściany, które nas chronią, ale pewną przestrzeń o umownie wytyczonych granicach: dzielnica, miasto, kraj, świat? Czyżby domem była miłość? Ludzie, którzy w nim mieszkają: rodzina, przyjaciele bądź ukochana osoba? …może nasze własne ciało? Mamy jeden dom, czy możemy mieć wiele jednocześnie? Łatwo jest go zmieni? Ile można ich mieć na przestrzeni lat, które nam ktoś odlicza?

„The Room” to spektakl, w którym pięcioro tancerzy porusza tematykę domu i rodziny. Artyści zainspirowani własnymi wspomnieniami i doświadczeniami, w połączeniu z prostotą codziennych ruchów i zachowań tworzą na scenie atmosferę rodzinnego domu. Postacie odkrywają otaczający ich pokój oraz wzajemne relacje poprzez różne techniki tańca współczesnego.

Choreografia: Eliza Kindziuk, Sebastian Piotrowicz
Obsada: Eliza Kindziuk, Sebastian Piotrowicz, Izabela Orzełowska, Ilona Gumowska, Łukasz Czapski

Kielecki Teatr Tańca, „Stymulacja ciała”

Taniec, aby mógł zaistnieć w swojej intensywnej postaci, wymaga zarówno specjalnych
wiczeń kształtujących artystę tancerza jak i energii, która nadaje mu sens. Tradycyjne i współczesne odmiany tańca jazzowego zawierają niewyczerpalny w tych płaszczyznach potencjał. Z tego potencjału artyści tańca mogą czerpać zarówno w sferze kształtowania własnej techniki i motorycznych możliwości, jak i w sferze wyrażenia emocji oraz indywidualnej wrażliwości tanecznej i muzycznej.
„Stymulacja ciała” jest artystycznym opracowaniem i autorskim spojrzeniem choreografów na sceniczny taniec jazzowy jako styl, metodę lekcyjną i formę nie podlegającą dewaluacji mimo zmiennej mody. Ekspresyjny taniec jazzowy, odbarczony od intelektualnego przesłania, zawsze daje radość i spełnienie z możliwości artystycznego wyrażenia się nim. Widz będący świadkiem tego niewyrażalnego słownie fenomenu odczuwa wzrastającą witalność.

Choreografia: Elżbieta Pańtak – Stymulacja Ciała Class, Grzegorz Pańtak – Stymulacja Ciała Dance
Obsada: Gracja Górniak, Alicja Horwath-Maksymow, Ewelina Kubot-Łącka, Anna Kuc, Monika Kuc-Piechota, Pamela Paprota, Paulina Patyna, Anna Piotrowska, Joanna Polowczyk, Marta Rolska, Marta Starostecka, Arkadia Ślósarska, Joanna Wachnienko, Liliia Zakharova, Izabela Zawadzka, Małgorzata Ziółkowska, Josè Alves, Marcos De Lima, Krzysztof Dziarmaga, Mateusz Pietrzak, Tomasz Słomka, Aleksander Staniszewski, Kamil Zdańkowski
 

Kielecki Teatr Tańca, „Poza horyzont”

SŁOWA SYMBOLE
Szli i w dal przed siebie patrzyli.
Śnili o domu który wciąż stał nad brzegiem.
Mijali kraje i lądy zielenią pachnące.
Szli i płakali z radości.
Wracając do miejsca dzieciństwa i wiecznej młodości.
Jacek Przybyłowicz

Choreografia, oprawa plastyczna: Jacek Przybyłowicz
Obsada premierowa: Joanna Polowczyk, Grzegorz Pańtak, Tomasz Słomka, Gracja Górniak, Alicja Horwath-Maksymow, Ewelina Kubot-Łącka, Anna Kuc, Monika Kuc-Piechota, Pamela Paprota, Marta Rolska, Marta Starostecka, Arkadia Ślósarska, Joanna Wachnienko, Liliia Zakharova, Izabela Zawadzka, Małgorzata Ziółkowska, Marcos De Lima, Krzysztof Dziarmaga, Dawid Kaptur, Mateusz Pietrzak, Aleksander Staniszewski, Kamil Zdańkowski


Kielecki Teatr Tańca - prowadzony przez Elżbietę i Grzegorza Pańtaków realizuje taneczne przedsięwzięcia na arenie międzynarodowej, oparte na stylach tańca jazzowego oraz współczesnego, od 1955 roku. Współpracuje także z wieloma choreografami, do tej pory spektakle realizowali tu m.in.: Witold Jurewicz, Zofia Rudnicka, Jacek Przybyłowicz, Robert Bondara, Thierry Verger, Bill Goodson, Stephen Delattre, Angelin Preljocaj i wielu innych. Spektakle KTT były prezentowane na większości polskich scen, jak również za granicą (Niemcy, Czechy, USA, Belgia, Francja, Japonia, Izrael, Chiny i Ukraina). KTT co roku organizuje Festiwal Tańca, w ramach którego realizowane są Międzynarodowe Warsztaty Tańca Jazzowego oraz Konkurs Teatrów Tańca.

 

Renata Piotrowska-Auffret: „Śmierć. Ćwiczenia i wariacje”

Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Renata Piotrowska-Auffret usiłuje zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze, składające się na performatywny dyptyk, podróżuje przez wieki (nie)doświadczania śmierci i korzysta z ich artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji. Kreuje wielokrotne spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę.

Spektakl został wybrany do Aerowaves Twenty 17.

Choreografia i wykonanie: Renata Piotrowska-Auffret

Renata Piotrowska-Auffret - choreografka i performerka. Ukończyła program ex.e.r.ce „Research and Choreography” w I.C.I. – Centre Chorégraphique National de Montpellier/Languedoc-Roussillon we Francji. Jest kilkukrotną stypendystką Instytutu Adama Mickiewicza, Art Stations Foundation, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2017 roku została przez Aerowaves wybrana do Top Twenty, dwudziestki najbardziej obiecujących choreografów w Europie. Należy do kolektywu warszawskich choreografów Centrum w Ruchu, współtworzy kurs „Choreografia w Centrum”. Zestawia choreografię z myśleniem konceptualnym.

 

Paweł Sakowicz, „Total”

Spekulowanie o wirtuozerii tanecznej może opierać się na doświadczeniu, ale niekoniecznie daje się empirycznie sprawdzi. Celem takiej spekulacji jest osiągnięcie określonego obrazu wirtuozerii tanecznej poprzez wykorzystanie przewidywalnych zmian ekonomicznych, politycznych i metahumanistycznych. Cechą charakterystyczną spekulacji o wirtuozerii tanecznej jest podejmowanie ryzyka w budowaniu radykalnych scenariuszy dotyczących polityki pragnień.

Choreografia, tekst i wykonanie: Paweł Sakowicz

Paweł Sakowicz - choreograf i tancerz, absolwent politologii na Uniwersytecie Warszawskim oraz choreografii i performansu w London Contemporary Dance School. Jego prace „Bernhard” i „TOTAL” zaproszono na PPT 2014 i PPT 2017. Pracuje z choreografami i artystami wizualnymi oraz jako choreograf przy spektaklach teatralnych. Został wyróżniony w 22. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Był stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nominowany do Paszportów „Polityki” 2016 w kategorii „Teatr”.

Polski Teatr Tańca | Kaya Kołodziejczyk, „Gorycz”

Kto nie doznał goryczy ni razu,
Ten nie dozna słodyczy w niebie.
Adam Mickiewicz „Dziady”

Niech będzie bardziej gorzki od piołunu piołun
Miłość niech będzie bezdomna i niema
Wolność niech będzie nadal niebezpieczna
Prawda daleka i obecna ziemia
Jacek Berezin „***“

Gorycz ma wiele odcieni. Autorka spektaklu przygląda się różnym obszarom jej doświadczenia – zmysłowego, egzystencjalnego, metafizycznego. Gorycz kryje się w smaku rdzy, w upojeniu absyntem, w słodko-gorzkim uczuciu miłości. Jest w oczyszczającym zielu piołunu, które odczynia złe uroki.
Doznanie goryczy odnalezione w tradycji literackiej i folklorystycznej - w poezji Mickiewicza i Berezina, oraz ludowych obrzędach Dziadów i Zielonych Świątek - splata się z ucieleśnionym doświadczeniem śpiewu otwartym, pełnym głosem.
Spektakl Gorycz został zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2017.

Autorka koncepcji, reżyseria i choreografia: Kaya Kołodziejczyk

Wykonanie: Urszula Bernat-Jałocha, Jerzy Kaźmierczak, Kornelia Lech, Paweł Malicki, Michał Przybyła, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Dominik Więcek, Emily Wong
 

Polski Teatr Tańca - istnieje od 1973 roku, jest profesjonalnym autonomicznym zespołem, którego oblicze przeszło ewolucję od spektakli ukształtowanych formą teatru baletowego do współczesnego gatunku: teatru tańca, który charakteryzuje się przekraczaniem granic rodzajowych, technicznych i stylistycznych, wyzwalaniem z przypisanych tradycją środków wyrazu, skłanianiem ku interdyscyplinarności, poszukiwaniem nowych przestrzeni teatralnych i opartym na kreatywnej improwizacji w procesie tworzenia.