Jakie są wskazania do wykonania markerów sercowych?

Markery sercowe to grupa oznaczeń, dziękim którym możliwe jest ocenienie pracy serca. Pozwalają także określić ryzyko wystąpienia ataku serca czy nawet udaru. Kiedy wskazane jest wykonanie badania markerów sercowych? Jak interpretować uzyskane wyniki? Na te i inne pytania odpowiemy poniżej.

Czym są markery sercowe?

Markery sercowe to badania krwi, które oceniają pracę serca i nieprawidłowości układu sercowo-naczyniowego. Pozwalają one także na określenie ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego w przyszłości. 

Badanie markerów sercowych jest zalecane w szczególności osobom:

• z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym, 

• po zawale mięśnia sercowego,

• z zaostrzeniem choroby wieńcowej,

• chorującym na cukrzycę,

• z zespołem metabolicznym, 

• cierpiącym z powodu nadwagi i otyłości, 

• z występującymi rodzinnie chorobami sercowo-naczyniowymi,

• palaczom. 

Co znajduje się w pakiecie oznaczeń markerów sercowych?

W pakiecie oceny markerów sercowych wykonywany jest lipidogram, oznaczane są stężenie glukozy i poziom elektrolitów takich jak sód, potas, magnez. W pakiecie sercowym ważne są też oznaczenia homocysteiny, troponiny sercowej oraz D-dimerów. 

Lipidogram

Jest badaniem określającym poziom lipidów, czyli cholesterolu całkowitego, frakcji HDL, LDL oraz trójglicerydów. Jest to badanie przesiewowe szacujące ryzyko rozwoju miażdżycy naczyń, a w konsekwencji choroby wieńcowej i zawału serca. Pełne badanie lipidogramu jest wiarygodnym wskaźnikiem prawdopodobieństwa wystąpienia ataku serca lub udaru.

Glukoza

Oznaczenie stężenia glukozy we krwi służy do oceny metabolizmu węglowodanów. Podstawowym wskazaniem do oznaczeń stężenia glukozy są: profilaktyka, rozpoznanie i monitorowanie leczenia cukrzycy. Badanie wykonuje się w celu rozpoznania nieprawidłowej glikemii na czczo lub nieprawidłowej tolerancji glukozy. Należy jednak pamiętać, że nieodpowiednie stężenie glukozy podnosi ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

Elektrolity

Potas to elektrolit, dzięki któremu uaktywniany jest enzym dostarczający energii i pobudzający serce do pracy. Jeśli dojdzie do zaburzenia proporcji między potasem i sodem, pojawiają się nieprawidłowości pracy serca.

Troponina sercowa

Pomiar stężenia troponiny stosowany jest w diagnostyce niewydolności mięśnia sercowego, powstałej w wyniku uszkodzenia, stanu zapalnego czy niedokrwienia. To tzw. złoty standard w ocenie martwicy mięśnia sercowego. Dodatkowo oznaczenie stężenia troponiny jest przydatne w diagnostyce niewydolności mięśnia sercowego o różnym stopniu rozległości, spowodowanych uszkodzeniem mechanicznym.

Homocysteina

Ten marker sercowy bada dodatkowy czynnik podnoszący ryzyko miażdżycy, chorób sercowo-naczyniowych, naczyń obwodowych i naczyniowo-mózgowych. 

D-dimery

Pomiar D-dimerów, miary nasilenia procesów krzepnięcia i fibrynolizy określa ryzyko zakrzepicy żylnej i tętniczej oraz (w nieznacznym stopniu) ryzyko zawału mięśnia sercowego. 

Wyniki, w szczególności te znajdujące się poza prawidłowym zakresem, powinny zostać skonsultowane z lekarzem. Mogą one bowiem świadczyć o dysfunkcji układu sercowo-naczyniowego i prowadzić do rozwoju wielu groźnych dla życia chorób.