Kto się zajmie człowiekiem?

Przeraża ją, co się stanie ze schorowaną matką, bo sama teraz potrzebuje pomocy, przechodzi właśnie chemioterapię.

Pani Maria waży 34 kilogramy. W ciągu niespełna dwóch miesięcy, gdy dowiedziała się, że cierpi na nowotwór płuc, schudła 15 kg. Ale to nie diagnoza ją przybiła, tylko rozpacz, bo nie ma co zrobić z 88-letnią matką.

– Dzwoniłam wszędzie, prosiłam. Tonący brzytwy się chwyta, ja już mam ręce do tych brzytew pokaleczone. Bezdomne psy trafiają do schroniska, a człowiekiem nie ma się kto zająć.

Pani Maria ma 66 lat, od prawie 20 jest wdową. I jest jedynaczką. Jej mama całe życie mieszkała na wsi, ale gdy skończyła 80 lat, córka musiała się nią zająć.

– Początkowo przywoziłam mamę do Siedlec tylko na zimę. Na wsi nie było centralnego ogrzewania, ani łazienki. Latem mama chciała wracać do siebie.

Od 3 lat starsza pani mieszka już tylko w Siedlcach. Jest całkowicie zależna od córki: początki Alzheimera, zwyrodnienie stawów i problemy z ciśnieniem zmieniły jej życie. W ostatnim czasie rzadko już wstawała z łóżka, wymagała całodobowej opieki – karmienia, przebierania, podawania leków.