Nowe informacje na temat Blanki Kaczorowskiej

Na pierwszej stronie dzisiejszej "Gazety Wyborczej" znajdziemy początek tekstu Adama Zadwornego "Ostatnia misja Kalksteina". Dowiadujemy się z niego, że "bohater wywiadu AK, agent gestapo, pisarz, esesman, pijak i mitoman, uwodziciel, kapuś bezpieki" Ludwik Kalkstein zmarł nie w latach 80., ale w 1994 roku, na raka. Pierwsza żona Kalksteina, a jednocześnie matka jego syna, który jest architektem we Francji, Blanka Kaczorowska - agentka Gestapo w Armii Krajowej - zmarła, jak twierdzi jej syn, w 2004 r. Nie powie jednak, gdzie jest pochowana.

W tekście Adama Zadwornego "Ostatnia misja Kalksteina" znajdujemy również informację, że "Blanka Kaczorowska w PRL pracowała m.in. w centrali handlu zagranicznego. W 1975 r. wyjechała do Francji, ale z esbeckiej ewidencji znika dopiero w 1978 r. Wtedy właśnie, półnagą znaleźli ją na ulicy francuscy żandarmi. W 1979 r. na skutek "chronicznych stanów depresyjnych" umieszczono ją w szpitalu psychiatrycznym w La Quene en Briet (od 1942 r. męczyły ją nocne koszmary). Była w kilku szpitalach i domach opieki. W 1999 r. syn zabrał ją ze szpitala. Twierdzi, że zmarła w 2004 r., ale nie wyjawi, gdzie jest pochowana".

Przypomnijmy, że urodzona 13 października 1922 roku w Brześciu Litewskim Blanka Kaczorowska, była najstarszym dzieckiem Janiny i Jana Kaczorowskich. Jej rodzieństwo - urodzona w 1930 roku siostra Irena i trzy lata młodszy brat Włodzimierz przyszli na świat w Warszawie. W związku z zawodem Jana Kaczorowskiego, który był sędzią, rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania. W Siedlcach Kaczorowscy mieszkali przy ul. Jagiellońskiej 25. W 1938 roku Blanka zdała Małą Maturę w siedleckiej "Królówce". Na początku 1942 roku została członkinią grupy operacyjnej "H", którą dowodził jej poźniejszy mąż, Ludwik Kalkstein. Używała wówczas pseudonimu "Sroka".1 sierpnia 1942 roku Blanka "wymeldowała się na stałe w nieznanym kierunku" i wyjechała z Siedlec. Trzy i pół miesiąca później, 14 listopada, została żoną Ludwika Kalksteina.  

Wraz z mężem nawiązała współpracę z Gestapo jako agentka "V-98". Grupa ta w czerwcu 1943 roku wydała w ręce Niemców dowódcę AK generała Stefana Grota-Roweckiego.  25 marca 1944 roku, zaocznym wyrokiem Wojskowego Sądu Specjalnego, Blanka Kaczorowska została skazana na karę śmierci. Kary tej jednak nie wykonano, gdyż Kaczorowska była w ciąży. Gestapo ukryło ją i do końca wojny przebywała pod opieką Niemców. W 1945 roku rozwiodła się z mężem.

Po wojnie mieszkała w Częstochowie, studiowała w Łodzi, a następnie powróciła do Warszawy. W 1948 roku znalazła się pod osobistą opieką ministra kultury i sztuki, Włodzimierza Sokorskiego. Została magistrem historii sztuki i 1 czerwca 1951 roku rozpoczęła pracę jako asystentka w Państwowym Instytucie Badania Sztuki Ludowej i Folkloru.

W 1952 roku została aresztowana przez UB. Sąd warszawski skazał ją w 1953 roku roku na dożywocie. Wkrótce jednak wyrok ten został zmniejszony do 15 lat pozbawienia wolności, a następnie do 10. Blanka wyszła z więzienia po pięciu latach, w 1958 roku.

Pod koniec czerwca 1959 roku została współpracownikiem Departamentu II (wywiadu) Służby Bezpieczeństwa jako agentka "Katarzyna", gdzie pracowała do 1963 roku. Tajnym, świadomym współpracownikiem była ponownie w latach 1967-1972. Pracowała w centrali handlowej "Foto-Kino-Film".

W 1971 roku wyjechała do Francji. (opr. Ana za Wikipedią i informacjami własnymi)


Więcej informacji o Blance Kaczorowskiej znajdziecie TUTAJ.