Nie, nie, nie. W żadne dramatyczne wybory między III a IV Rzeczpospolitą nie dam się wkręcić. W poprzednich wyborach, owszem, zdarzało mi się mieć miłe złudzenie, że losy ojczyzny rozstrzygają się na naszych oczach, że od wyniku głosowania przyszłość zależy. Teraz biorę na wstrzymanie.
Tragedii nie będzie
Artykuł drugiej potrzeby
0000-00-00 00:00:00
liczba odsłon: 3242
Nie taki straszny Jarosław Kaczyński, jak go w „Wyborczej” czy „Polityce” malują, ani Bronisław Komorowski tak straszny, jak go w „Naszym dzienniku” czy toruńskiej rozgłośni widzą. Zwolenników zarówno jednego, jak i drugiego kandydata rozumiem i w pełni popieram. Gdyby można było, na obu bym zagłosował, bo obaj są Polsce potrzebni; jak orzeł i reszka tej samej monety. Nie ma Flipa bez Flapa, Kargula bez Pawlaka, ani Pata bez Pataszona. Nie ma ying bez yang ani zimy bez lata. Jest w Polsce dość miejsca i dla Kaczyńskiego, i dla Komorowskiego. Choć prezydent RP, rzeczywiście, może być tylko jeden. Wybór między hodowcą zwierząt futerkowych a myśliwym, który dwururkę zawiesił na kołku, nie jest może wyborem całkowicie pozornym, ale nie jest też wyborem tragicznym. Rad bym co prawda usłyszeć, jaki pomysł na prezydenturę ma kandydat Bronisław Komorowski. (Donald Tusk stwierdził przecież, że prezydentura sprowadza się głównie do nudy i oglądania żyrandoli w pałacu). Argument, że trzeba zostać prezydentem, by nie został nim „ten straszny Kaczyński” – proszę wybaczyć – to nie jest zbyt wiele. Jarosław Kaczyński też uspokoiłby mnie nieco, gdyby z góry zapowiedział (a jeszcze lepiej, gdyby obietnicy dotrzymał), że w imię swojej osławionej politycznej skuteczności nie wybierze Andrzeja Leppera i Romana Giertycha na swoich najbliższych współpracowników. Spór i wybór jest istotą demokracji. Skoro muszą, niech się spierają, walczą, nawet kłócą. Ale powiedzmy sobie szczerze, nie są to żadne zmagania na śmierć i życie, a zwyczajne kłótnie w polskiej rodzinie. Chwały te przedstawienia czasami nie przynoszą, bywają gorszące i wstydliwe, lecz ich protagoniści – nawet jeśli się w zmaganiach zapamiętali - z jednej są bajki. Kiedy przyjdzie okazja, zejdą się znowu. Spotkają się, jak nie przy święcie, to na pogrzebie. Takie mam dzisiaj ładne złudzenia.
