Kiedy rozlewisko skuje tęgi mróz, Tadeusz Rostek z Płatkownicy co rano ciągnie na saniach po lodzie dwie 120-litrowe kadzie z mlekiem. Do miejsca, gdzie dojeżdża ciężarówka mleczarni, z gospodarstwa ma około kilometra. Kiedy lód się roztopi, do drogi dostaje się łódką. Najgorzej jest, gdy przychodzi odwilż. Wtedy lód jest za cienki na sanki, a łódką nie da się przepłynąć. Można spróbować traktorem. Pod warunkiem, że woda nie zaleje silnika, a maszyna da sobie radę z taflami pękającego lodu.
Mieszkając na wyspie
Węgrów
2011-04-07 10:42:18
liczba odsłon: 6794
Zimą Tadeusz Rostek ciągał beczki po lodzie.
Teren pod Płatkownicą, między wałem na Bugu, szosą z Sadownego do Broku a powiatową drogą z Płatkownicy do Morzyczyna, to wciąż jedno wielkie rozlewisko. Choć woda powoli opada, aby dostać się do gospodarstwa Tadeusza Rostka, trzeba zaopatrzyć się w fachowe wodery. I ostrożnie, krok za krokiem brodzić w rozlanej na łące wodzie. Dobrze, że chociaż woda nie była tej zimy tak wysoka, by zalać dom i gospodarstwo.
Ale mieszkać na wyspie, bez drogi i dojazdu, żadna to przyjemność. Nawet jeśli latem problem chwilowo zniknie, z pierwszą wysoką wodą na Bugu, znowu powróci. Znowu będą: sanki, łódka i niepewność.
Wszyscy w okolicy są przekonani – właśnie Tadeusz Rostek ma najgorzej. U niego rozlewisko jest najgłębsze, a do asfaltu najdalej.
Cała woda tam się zbiera
- Poziom Bugu jest wysoki, więc woda przesiąka przez wał. Cała woda aż spod Małkini spływa za wałami i zaporę znajduje dopiero pod Płatkownicą, na wysoko wyniesionej drodze nr 50. Gromadzi się u pana Tadeusza Rostka. Będzie musiał czekać do maja, żeby normalnie dojechać do domu – mówi Wiesław Grądzki, sołtys Morzyczyna Włóki.
najstarsze
najnowsze
popularne