Pani nauczycielka

Nie była ani nauczycielem mianowanym, ani dyplomowanym. Nie skończyła nawet studiów, ale szkoła, którą kierowała przez 28 lat, istnieje do dzisiaj. Tylko grobu Heleny Dyżewskiej na cmentarzu centralnym w Siedlcach od niedawna już nie ma.

Taktowna, sumienna, w pracy gorliwa, dbała o szkołę. Stosunek do dziatwy szkolnej i rodziców – dobry... Takie świadectwo wystawiali Helenie Dyżewskiej inspektorzy szkolni, którzy wizytowali kierowaną przez nią szkołę. Placówka ta przetrwała do dziś. Od 1 września jest Szkołą Podstawową nr 1 w Siedlcach.

Helena Magdalena Dyżewska urodziła się 27 maja 1870 r. w Żelechowie, w rodzinie rzymskokatolickiej, była córką Franciszka Konstantego i Julji z Rabków.

OD DOMOWEJ NAUCZYCIELKI DO KIEROWNICZKI SZKOŁY

W 1889 r. Helena ukończyła siedleckie rządowe gimnazjum. Otrzymała świadectwo dojrzałości gimnazjalnej i – od Kuratora Warszawskiego Okręgu Naukowego – świadectwo domowej nauczycielki. Zaczęła udzielać prywatnych lekcji. 1 stycznia 1905 r. podjęła pracę nauczycielki w pierwszej polskiej szkole początkowej w Siedlcach. Początkowa Szkoła Kolejowa mieściła się przy ulicy Świętojańskiej 7, w kwietniu 1930 r. przeniesiono ją do budynku przy ulicy Konarskiego 5, gdzie funkcjonuje do dziś.

Od 1 września tego roku znów jest Szkołą Podstawową nr 1 w Siedlcach. 1 września 1906 r. Helena Dyżewska została kierowniczką tej placówki (pełniła funkcję aż do 1934 r.), a dwa miesiące później została „zamianowana” (pisownia oryginalna) kierowniczką miejskiej 4-klasowej szkoły elementarnej w Siedlcach, rozporządzeniem Magistratu Miasta Siedlce.

*   *   *

Ustawa z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych

Art. 7
Ust. 2. Po upływie lat 20 ponowne użycie grobu do chowania nie może nastąpić, jeżeli jakakolwiek osoba zgłosi zastrzeżenie przeciw temu i uiści opłatę, przewidzianą za pochowanie zwłok. Zastrzeżenie to ma skutek na dalszych lat 20 i może być odnowione.
Ust. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do chowania zwłok w grobach murowanych przeznaczonych do pomieszczenia zwłok więcej niż jednej osoby, a także do chowania urn zawierających szczątki ludzkie powstałe w wyniku spopielenia zwłok.
Ust. 5
Niezależnie od powyższych przepisów jest wzbronione użycie do ponownego pochowania grobów, mających wartość pamiątek historycznych (ze względu na swą dawność lub osoby, które są w nich pochowane, lub zdarzenia, z którymi mają związek) albo wartość artystyczną.