Marta nie zasiądzie do wigilijnego stołu z matką, siostrami i z bratem… Choć są jej najbliższą rodziną… Nie przełamie się z nimi opłatkiem. Już nie łudzi się nawet nadzieją. Stara się jej nie budzić, bo wtedy bardziej boli. Po raz kolejny w ten szczególny wieczór w roku znajdzie się dla niej miejsce wśród niby obcych, ale za to dobrych ludzi…
Piekło? To moja rodzina…
Siedlce
0000-00-00 00:00:00
liczba odsłon: 6952
Zdjęcie jest ilustracją do tekstu i nie przedstawia bohaterki.
Słowa sędziego docierały do Marty powoli. Słyszała je, rozumiała ich sens, ale bała się uwierzyć, że padły naprawdę, że ważny i na pewno mądry mężczyzna w todze słowem „przemoc” nazwał to, przez co latami przechodziła. Przez całe życie tkwiła w rozdarciu między żalem oraz poczuciem krzywdy i silną, bezwarunkową miłością. Tak skrajne uczucia żywiła do jednej osoby - rodzonej matki i oprawcy zarazem.
Matka została uznana za winną i skazana na 10 miesięcy w zawieszeniu na 2 lata! Marta poczuła najpierw ulgę, że mama (tylko tak Marta mówi o swojej oprawczyni) nie pójdzie do więzienia i szybko zalała ją nadzieja, że kobieta w końcu zrozumie i zmieni się. A ona – Marta wybaczy… pewnie, że wybaczy, bo przecież tak bardzo pragnie, żeby było dobrze, żeby w ich rodzinie też zapanowała miłość i wzajemne wsparcie.
Ale matka miała zacięte usta i daleko jej było do zmiany. Zamiast lepiej, zrobiło się między nimi gorzej. Jak zalęknione, dzikie zwierzątko zwijała się w kłębek na podłodze w swoim śpiworze. Jej tapczan zajął brat, gdy latem wyjechała do pracy w drugi zakątek Polski.
W domu nie było dla niej miejsca. Od kiedy skończyła 18 lat, słyszała ponawiane pytanie, kiedy się wyniesie z domu…
najstarsze
najnowsze
popularne